Het lukt me nog steeds: ongegeneerd de kamer van mijn jongens binnengaan om hen een laatste zoen op hun gezicht te drukken. Een zalig moment waarmee ik nog elke dag afsluit.
Lomme is er in geslaagd om een plek in Warres kamer op te eisen. Het moet ongeveer een jaar geleden zijn dat hij het in zijn hoofd haalde dat hij alleen niet meer kon slapen. Warre stemde in en wacht nog steeds geduldig tot zijn broer weer zijn eigen kamer opzoekt.
Warre is trouw aan zijn twee bedgenoten. De leeuw doet dikwijls dienst als nekkussen. Ik ben blij dat ik het eindelijk eens kon vastleggen. Als Warre daar even blij mee is, valt te betwijfelen want die knuffels zien, bij wijze van spreken, het daglicht niet. Als Warre elders gaat slapen, blijven ze verweesd achter in een leeg bed. Zijn kussen neemt hij wel overal mee.
Lomme slaapt nog steeds het onrustigst van de twee. Als er iemand wakker komt ’s nachts is hij het. Hij kan soms ook moeilijk de slaap vatten. Als hij echt niet in slaap geraakt, staan we hem soms toe om in ons bed te gaan liggen, wetende dat hij dan binnen de paar minuten in dromenland is. Al wordt het steeds minder evident om hem dan terug naar zijn eigen bed te dragen. Pfff…
Onder staande foto’s zijn eigenlijk de aanleiding waarom ik het nog eens over mijn slapende jongens heb. Lomme is weer aan een reeks slaapspelletjes begonnen. Twee dagen na elkaar trof ik een leeg bed aan en vond ik Lomme waar hij niet hoorde te liggen. Vooral de tweede dag was het moeilijk om hem weer in bed te krijgen. Nogmaals pfff…
Mijn jongens 