MTB in Ottignies

Een week voor het BK mountainbike in Ottignies kreeg Lomme een bijna-nieuwe fiets om naar school te rijden; een mountainbike. Meer dan dat was er niet nodig om de rol van supporter om te buigen in een deelname. Lomme, die nog nooit een mountainbikewedstrijd gereden had, stond aan de start van het officieus BK in Ottignies.

Tijdens de opwarming werd snel duidelijk dat het parcours met lastige beklimmingen en steile afdalingen geen belemmering zou vormen voor de debutant; wel het gebrek aan ervaring. Lomme deed zijn best, nam de nodige risico’s, viel, sprong weer op de fiets en reed met een grote glimlach en blozende wangen over de finish.

Senne, die het mountainbiken wel gewoon is, eindigde als derde van zijn leeftijd en mocht op een echt BK podium een beker en bloemen in ontvangst nemen.

Grote Warre ging over de kop en moest zijn wedstrijd noodgedwongen staken.

En onze Warre liet op de terugweg al snikkend weten dat hij ook graag had deelgenomen

 

Koers in Waregem

Voor de tweede keer dit seizoen trokken we naar Waregem voor de koers. Eentje waar Warre en Lomme extra naar uitkeken omdat ook Warre en Senne zouden aantreden. Koersen is zoveel leuker met je vrienden erbij.

Lomme was de eerste die mocht aantreden. Hij was opnieuw op kop van het peloton te vinden en had zelfs de benen om er van weg te rijden. Toch staakte hij zijn poging en liet hij zich terug inlopen door zijn makkers, om ze even later in de sprint toch te kloppen.

Na Lomme en Senne was Warre aan de beurt. Ondanks de aanmoedigingen van zijn supporters reed hij heel de wedstrijd in de staart van het peloton. Een sterk eindschot zorgde ervoor dat hij in de sprint een pak renners achter zich liet en zo als 10de binnenrolde op 38 deelnemers. Sterke sprint van Warre!

WOESJ

Gisteren nog op de schoolbanken en vandaag al met pak en zak in Westouter afgezet voor WOESJ. Een kamp voor de jongknapen van KSA Noordzeegouw. Warre zou nooit alleen gegaan zijn maar met zijn vriend Wout mee was hij wel te overtuigen. In Westouter zelf doken nog 3 KSA’ers van Tielt op waardoor het eigenlijk al niet meer stuk kon de volgende 5 dagen.

Dankuwel juffen Ann, Christa en Stefanie

Afscheid nemen van juffen of meesters doen we graag met iets dat we zelf gemaakt hebben. Het idee van dit jaar stond drie jaar geleden al op de planning maar door gebrek aan de juiste materialen of gebrek aan tijd, was het er nog niet van gekomen.

De magneetjes werden gemaakt naar het voorbeeld van Veetje.  Voor de werkwijze verwijs ik dan ook graag naar haar website (http://www.veetje.be/glazen-magneten/).

De inkadering was dan wel weer mijn idee. Ik maakte een foto van de jongens met hun handen dichtbij en scherp en hun gezicht iets waziger. Op de handen lagen de 8 magneten die ik had uitgekozen voor de juf in kwestie. Ik bewerkte de foto en zette per magneet een letter van het woord DANKUWEL. Ik printte de foto op een A4’tje en bevestigde een flinterdun metalen plaatje op de achterkant ter hoogte van de handen. Op die manier kon ik de magneten zogezegd weer in hun handen leggen en bleven ze daar ook liggen. Ik kleefde de foto op een stevig stuk papier (zodat de metalen plaatjes niet zichtbaar waren) en verpakte het boeltje in een stuk cellofaanpapier. En dat drie keer.

Eén juf heb ik achteraf nog terug gezien en die was vol lof over haar cadeautje. Missie geslaagd!

Koers in Ichtegem

Van de koers in Ichtegem zijn er geen foto’s. Ik was in alle haast mijn fototoestel vergeten. Gelukkig is er de krant.

26/52

“Een portret van mijn jongens, elke week, 52 weken lang in 2015.”

Warre: met de mooie ogen en de vuile mond.
Lomme: op zijn zachtst.
Mijn jongens: zonder meer.

Verhaaltje voor het slapengaan

De voorleesmomenten zijn voorbij. Hoewel, onlangs werd het boek ‘Koning van Katoren’ van Jan Terlouw nog helemaal door Mark aan de jongens voorgelezen. Geloof me, ze hingen aan z’n lippen en telkens het te laat werd om een hoofdstuk af te ronden, was het spel en miserie.

Nu wordt er meestal zelf gelezen. Elk in z’n eigen bed* of gewoon allemaal samen.

*Mijn woorden waren nog niet koud of Lomme besliste van de ene dag op de andere om toch weer in zijn eigen kamer te gaan slapen. We lieten er hem geen nachtje over slapen en verhuisden zijn bed vrijwel onmiddellijk.

Samen spelen noemen ze dat…

Ik zou er een 365-project kunnen van maken; alle twee met een tablet in de handen maar toch lekker dicht bij elkaar.

Slapen

Het lukt me nog steeds: ongegeneerd de kamer van mijn jongens binnengaan om hen een laatste zoen op hun gezicht te drukken. Een zalig moment waarmee ik nog elke dag afsluit.

Lomme is er in geslaagd om een plek in Warres kamer op te eisen. Het moet ongeveer een jaar geleden zijn dat hij het in zijn hoofd haalde dat hij alleen niet meer kon slapen. Warre stemde in en wacht nog steeds geduldig tot zijn broer weer zijn eigen kamer opzoekt.

Warre is trouw aan zijn twee bedgenoten. De leeuw doet dikwijls dienst als nekkussen. Ik ben blij dat ik het eindelijk eens kon vastleggen. Als Warre daar even blij mee is, valt te betwijfelen want die knuffels zien, bij wijze van spreken, het daglicht niet. Als Warre elders gaat slapen, blijven ze verweesd achter in een leeg bed. Zijn kussen neemt hij wel overal mee.

Lomme slaapt nog steeds het onrustigst van de twee. Als er iemand wakker komt ’s nachts is hij het. Hij kan soms ook moeilijk de slaap vatten. Als hij echt niet in slaap geraakt, staan we hem soms toe om in ons bed te gaan liggen, wetende dat hij dan binnen de paar minuten in dromenland is. Al wordt het steeds minder evident om hem dan terug naar zijn eigen bed te dragen. Pfff…

Onder staande foto’s zijn eigenlijk de aanleiding waarom ik het nog eens over mijn slapende jongens heb. Lomme is weer aan een reeks slaapspelletjes begonnen. Twee dagen na elkaar trof ik een leeg bed aan en vond ik Lomme waar hij niet hoorde te liggen. Vooral de tweede dag was het moeilijk om hem weer in bed te krijgen. Nogmaals pfff…

Een tandje (of 5) minder…

Een aantal melktanden van Lomme waren er zo slecht aan toe dat het beter was om ze uit zijn mond te verwijderen. Daarom werd hem die ochtend een operatieschortje aangemeten en werd hij een aantal uren op de proef gesteld door zijn hongerige maag.

Na de ingreep zeurde Lomme vooral over pijn aan de lip en de tong. Hij het kon ook niet laten om met zijn tong aan de draadjes te prutsen waardoor ik ’s avond al mijn schaar mocht bovenhalen om een eindje dat losgekomen was, af te knippen.

Bij thuiskomst, rond 16u, wilde hij vooral eten en maakte ik voor de gelegenheid nog eens een lekkere fruitpap.

Het roze podium in Laarne

Voor de derde koers van het seizoen verplaatsten we ons naar het Oost-Vlaamse Laarne. Omdat er dat weekend geen miniemenkoers gepland stond in West-Vlaanderen was er een mooie opkomst van 22 gekende en minder gekende 9-jarigen.

Lomme startte helemaal achterin maar kwam snel naar voren om de koers mee te controleren. Hij vertelde ons achteraf dat hij voor de eindsprint al een sprint had gereden om als eerste de laatste bocht in te gaan. Ondanks de lange afstand van de laatste bocht tot aan de finish kon hij de tegenstand mooi afhouden. 3 op 3 voor Lomme. Zelfs een lelijk roze podium kon de pret niet drukken.

Ook Warre reed in Laarne een dijk van een wedstrijd en hield goed stand in de kop van het peloton. Er werd hard gekoerst en halverwege deed Warre teken dat het op was maar hij bleef hard koersen.

Het podium bestond uit jongens die één voor één weggereden waren maar daarna was Warre tweede in de sprint en kon zo beslag leggen op de vijfde plaats en liet hij 30 renners achter zich.

De Weekbode – 05/06/2015

Koers in Brugge

In Brugge (Sint-Pieters) reed Lomme vorig jaar zijn allereerste wedstrijd op de weg. Hij werd er meteen tweede. Dit jaar wou hij beter doen want hij zou geen twee keer dezelfde fout maken.

Een snelle start trok het 20-koppig peloton op een lint en al snel vormde zich een kopgroep van vier. Aan het einde van de derde ronde trok het viertal samen naar de meet. Eentje haakte snel af en Lomme klopte de twee andere in de sprint.

Warre verging het iets minder deze keer. Na één passage vonden we hem niet meer terug in het Peloton. Iemand had Warre meegenomen in een val waardoor hij moest opgeven. Na een kleine oplapbeurt door de mensen van het Rode Kruis en een schouderklopje van de vele supporters haalde Warre weer snel zijn mooiste glimlach boven.

Weekendje Voormezele

We gingen nog eens op weekend. Niet eens zo ver van huis. Zo dicht zelfs dat de jongens er met de fiets naartoe reden. Het Elzenwallehuisje, gelegen op een boogscheut van de Kemmelberg en met zicht op Dikkebus vijver, was de ideale uitvalsbasis voor een mini fietsvakantie.

De vakantiewoning is er één naar mijn hart. Zo ééntje waar ik voor langere tijd mijn tenten zou kunnen opslaan. Door de grote raampartijen komt er veel licht binnen. Van binnenuit heb je een prachtig uitzicht. Er zijn twee terrassen, eentje waar je ’s morgens kan ontbijten en één waar je ’s avonds kan genieten van de zonsondergang. De woning is modern ingericht en omvat al het nodige comfort. In de straat passeert er weinig verkeer; veel fietsers, dat wel.

Noteer ook de Hellingenroute Heuvelland. Zowel de lange als de korte afstand zijn zeer de moeite.

Lomme is jarig

Je zou denken dat een 9-jarige enthousiast uit z’n bed springt als hij jarig is. Niet Lomme. Geen spier vertrok hij voor hij ontbijt op bed had gekregen want 10 maanden geleden hadden we dat voor Warre ook gedaan. Daar had ik deze maandagmorgen niet op gerekend.

Dat doet me denken aan die geweldige quote waarbij ik altijd moet lachen als ik hem lees.

If you want breakfast in bed, sleep in the kitchen.

Feestje voor Lomme

20/52

“Een portret van mijn jongens, elke week, 52 weken lang in 2015.”

Warre: met neefje Remi.
Lomme: gaat op sport-bosklas en ziet het duidelijk goed zitten.
Mijn jongens: en een gezond vieruurtje.

Het Laatste Nieuws – 13/05/2015

Koers in Waregem

Tussen twee tornooien door maakten Warre en Lomme zich op voor hun eerste wedstrijd van het wegseizoen. Net op tijd haalden ze hun 24 uren opleiding waardoor ze groen licht kregen om te starten.

Lomme kon met een eerste overwinning geen betere start nemen. Hij was voortdurend op kop van het peloton te vinden en controleerde de wedstrijd van begin tot einde. In de laatste ronde pareerde hij een aanval en trok meteen door tot over de finish.

Ook Warre zat meteen goed in de koers. Hij hield mooi stand in een grote kopgroep maar zat iets te veel naar achteren. Pas in de laatste ronde schoof hij – op aanraden van de supporters – op. Zo kon hij vanuit de buik van het peloton mee sprinten en behaalde hij een mooie 8ste plaats.

Fin de saison

Met een tornooi op eigen bodem sloten Warre en zijn ploeg het seizoen af. We kunnen spreken van een geslaagde campagne. Niet dat ze overal gingen winnen (de statistieken zeggen dat ze in competitie 10 keer wonnen, 10 keer verloren en 3 keer gelijk speelden) maar de sfeer was zoveel beter dan de voorbije jaren. Geen individuen die de aandacht opeisten; wel een hechte groep, zowel bij de spelers als bij de ouders.

Dat ze de halve finale haalden in de Jeugdcup het Nieuwsblad was mooi meegenomen maar het zorgde ook voor een aantal extra matchen waardoor Warre op het einde echt voetbal-moe was. Volgend seizoen mag nog eventjes op zich laten wachten. Eerst tijd voor iets anders.